خداوند، عادل است ؛ ليكن به آنكه بيشتر كار و عبارت كند، پاداش بيشتر مى دهد. و اين نه تبعيض كه عين عدالت است . در درجات آخرت نيز همين گونه است .
رتبه هاى مختلف بندگان ، نزد خدا و در بهشت ، در گرو برترى و پيشگامى و استمرار هركس در عبادت و تقوا و جهاد و خدمت است . كلام نبوى را در اين باره بشنويم :
(اى اباذر!...
خداى سبحان در قيامت ، گروهى را به بهشت مى برد و به آنان آن قدر (نعمت و مرتبت ) عطا مى كند كه خسته مى شوند. درحالى كه برتر و بالاتر از آنان ، گروهى در درجات رفيعترى قرار دارند.
وقتى چشمشان به آن والاتران مى افتد، آنان را مى شناسند، و مى گويند: خدايا! اين برادران ، در دنيا با ما و همراه ما بودند. چه شد كه آنان را برما برترى بخشيدى ؟
گفته مى شود:
هيهات ! هيهات ! وقتى شما سير بوديد، آنان گرسنگى مى كشيدند.
وقتى سيراب مى شديد، آنان تشنه بودند.
وقتى در خواب بوديد، چشم آنان (به عبادت و گريه ) بيدار بود.
اى ابوذر!...

آمدم ای شاه ، پناهم بده / خط امانی ز گناهم بده
ای حَرمَت ملجا درماندگان / دور مران از در و راهم بده
ای گل بی خار گلستان عشق / قرب مکانی چو گیاهم بده
لایق وصل تو که من نیستم / اذن به یک لحظه نگاهم بده
ای که حَریمت به مَثَل کهرباست / شوق و سبک خیزی کاهم بده
تا که ز عشق تو گدازم چو شمع ؟ / گرمی جانسوز به آهم بده
لشگر شیطان به کمین من است / بی کسم ای شاه ، پناهم بده
از صف مژگان ، نگهی کن به من / با نظری یار و سپاهم بده
در شب اول که به قبرم نهند / نور بدان شام سیاهم بده
ای که عطا بخش همه عالمی / جمله ی حاجات مرا هم بده
.

بقیه اشعار بسیار زیبا در ادامه مطلب

گفتار، يا خلق آزار است يا محبت آور. زبان نيز ابزارى است كه يا منشاء خير است ، يا سرچشمه بدى و زيان . وما به گفته هاى خويش نيز محاسبه خواهيم شد. اين است كه حضرت رسول (ص ) اينگونه توصيه مى فرمايد:
(اى ابوذر!...
خداوند، نزد هر زبانِ گوياست . پس هر كس بايد در گفتار خويش تقوا داشته باشد و بداند چه مى گويد. سخنان

رسول خدا (ص ) در توجه دادن به سرمايه جوانى و سود بردن از نقد حيات و همنشينى با نيكان فرمود:
(اى ابوذر!...
هيچ جوانى نيست كه از دنيا بگذرد و جوانى خود را در راه طاعت خدا سپرى كند، جز آنكه خداوند، پاداش هفتاد و دو (صدّيق ) به او بدهد.
اى ابوذر!...
ذاكر در ميان غافلان ، همچون رزمنده در ميان فراريان است .
اى ابوذر!...

همه هستى ، آيات خداوند است .
به اذن خدا، ذرّات جهان مى توانند از شعور برخوردار شوند و بر نيك و بد انسانها گواهى دهند. سرزمينى كه گناهى در آن انجام گرفته و مكانى كه كار شايسته در آن شده است ، همه و همه ، شاهد اعمال انسانند و در روز داورى

پیامبر در سخنان خود به ابو ایوب انصاری فرمود: ده صنف از امت من متفرق و پراکنده محشور شوند که خداوند آنهارا از مسلمانان جدا کرده و صورتهایشان را به این صورتها تغیر داده:

پیامبر به امیر المومنین فرمود:در شب معراج عذابهایی از زنان اهل امتم را با چشم دیدم که در ذیل به این عذابها اشاره شده است.

چه رنجی است لذت ها را تنها بردن و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن و چه بد بختی آزار دهنده ای است تنها خوشبخت بودن! در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است.

دکتر علی شریعتی